علائم سقط جنین در سه ماهه‌ی دوم را بشناسید تا بتوانید از بروز آن پیشگیری کنید. اگرچه سقط جنین دیرهنگام به ندرت اتفاق می‌افتد، اما همچنان احتمال آن وجود دارد. سقط جنین دیر هنگام به ندرت و در حدود 2درصد بارداری‌ها اتفاق می‌افتد اما همچنان احتمال بروز این مشکل وجود دارد. سقط جنین دیرهنگام به از دست دادن فرزند در بازه‌ی هفته‌ی 14 تا 20 بارداری گفته می‌شود. از دست دادن فرزندی که تا این زمان همراه فرد بوده بسیار دردناک است. ممکن است با اطرافیانتان در مورد بارداری‌تان صحبت کرده باشید، آزمایش‌های تعیین سلامت انجام داده باشید و حتی حرکت و لگد زدن جنین را حس کرده باشید. در بسیاری مواقع علت بروز این پدیده قابل تشخیص بوده و می‌توان سلامت بارداری‌های بعدی را نیز تخمین زد.

علائم سقط جنین دیرهنگام شبیه علائم آن در اوایل بارداری بوده و معمولا با دل درد و خونریزی شدید همراه است. همچنین ممکن است لخته‌های بزرگی همراه خون مشاهده شود، در صورت بروز هرکدام از این نشانه‌ها بلافاصله با پزشک‌تان تماس بگیرید. اگرچه ممکن است برای نجات فرزندتان دیر شده باشد اما پزشک می‌تواند کمک بزرگی به حفظ سلامت شما کند. بعنوان مثال ممکن است بستری شوید تا جلوی خونریزی‌تان گرفته شود.
اگر خونریزی و درد شما پس از خروج جنین و جفت از بدنتان ادامه پیدا کند، شما احتمالا نیاز به یک عمل جراحی ساده به نام D&C (اتساع و کورتاژ) به منظور خارج کردن باقیمانده‌ی بافت‌های مربوط به بارداری از رحم‌تان خواهید داشت. پس از وقوع یک سقط جنین دیرهنگام پزشک تلاش می‌کند تا با تعیین علت بروز این پدیده، از تکرار آن در بارداری‌های آینده جلوگیری نماید. به عنوان مثال اگر گردنه‌ی رحم زودتر از موعد گشوده شده و باعث زایمان زودرس گردیده باشد، پزشک می‌تواند با استفاده از سرکلاژ (تکنیکی شامل بستن دهانه رحم بوسیله‌ی دوختن آن) مانع تکرار سقط جنین در بارداری بعدی گردد. در موارد دیگر پزشک اقدام به جمع‌آوری اطلاعات از جفت، کالبد شکافی یا آزمایش‌های دیگر می‌نماید. اگرچه شما پس از این حادثه درد و رنج زیادی را تحمل می‌کنید اما دوره کردن وقایع می‌تواند به شما کمک نماید تا با تشخیص موارد احتمالی اشتباه، در آینده آن‌ها را به گونه‌ی دیگری انجام دهید.

اینها برخی از علل سقط جنین در سه ماهه‌ی دوم بارداری هستند:

مشکلات ساختاری در جنین، مانند شکافتگی ستون فقرات یا نقص مارزادی در قلب.

مشکل در آناتومی مادر، مانند رحمی که به دو بخش تقسیم شده باشد.

مشکلی از جانب جفت، مثل جداشدن زودهنگام جفت یا قرارگیری غیر طبیعی.

یک عفونت که باعث مرگ نوزاد شده باشد، مثل پاروویروس، ویروس سیتومگال و یا توکسوپلاسموز در بارداری.

یک عفونت که منجر به نشتی در کیسه‌ی آمنیوتیک یا زایمان زودرس گردد.

یک دهانه‌ی رحم ضعیف که قادر به تحمل بارداری نیست.

سندرم آنتی بادی آنتیفسفولیپید (APS)، که یک موقعیت ناشی از وجود تعداد بیش از اندازه آنتی‌بادی فسفولیپید در جریان خون مادر است. در حدود 15 درصد از خانم‌های با سقط جنین‌های متعدد این آنتی‌بادی را در بدن خود دارند. این آنتی‌بادی می‌تواند به تشکیل لخته‌های خون در جفت منجر گردد.

علاوه بر مسائل پزشکی، این تجربه‌ی روحی ناراحت کننده ایست. زمان کافی برای گذر از آن نیاز در نظر بگیرید. اطرافیان شما از جمله پزشک‌تان همسرتان و خانواده در این مسیر شما را حمایت خواهند کرد.


منبع: سایت ستاره